Zuhause کاشانه

Zuhause*

Du fragst mich,
wo mein Zuhause ist?
Das ist eine einfache Frage,
und doch
wühlt sie so sehr auf,
erschüttert schmerzhaft,
ruft so viel Unruhe hervor.

Mein Zuhause ist
überall und nirgendwo.
Einerseits bin ich verwurzelt
tief im Herzen der Geschichte,
in den unzähligen Lebensgeschichten,
und andererseits
nicht gebunden an einem bestimmten Ort.
Ich komme mit dem Regen
und gehe mit dem Wind.

Zuhause ist dort,
wo ich meine Gedanken,
nicht ausgereift,
nicht verfeinert,
Rat und Unterstützung suchend
frei äußern kann.

Zuhause ist der Ort,
wo weder ein innerer
noch ein äußerer Panzer vonnöten ist,
wo ich nackt sein kann
ohne Angst vor Verletzungen.

Zuhause ist dort,
wo ich Schultern vorfinde,
um mich ausweinen zu können,
und einen Trost spendenden Schoß
zur Geborgenheit.

Zuhause ist überall,
wo wahre Freunde zu finden sind.

*Am 30.6.2012 wurde das Theaterstück „Der Junge mit dem Koffer“ nach einem Stück von Mike Kenny in Mannheim aufgeführt. Daraufhin entstand dieser Text.

Naz – der Junge mit dem Koffer

***
Rotenburg an der Fulda
1.7.2012

***

کاشانه

ای یار چو پرسیدی
از من که کجا دارم
کاشانه و مأوائی
آتش به دلم افتاد
وان زخم قدیمی باز
سر باز شد و سوزاند
این سوختن اماّ
ره داد به پالایش

کاشانه کجا دانم؟
کاشانه کجا دارم؟
هم ساحل و هم دریا
هم گلشن و هم صحرا
از ابر فرود آیم
با باد بپا خیزم
ریشه به دل تاریخ
همبال کبوترها

کاشانه همان جائیست
کز خام سخن گفتن
هیچ ترس و ابایم نیست
صد آینهء روشن
در گوشه و اکنافش
صد آب زلال پاک
شوینده و سازنده
در هر نگهی جاریست

کاشانه سرائی دان
که لخت توان گشتن
عاری از سپر و جوشن
زخمیت نمی خواهند
آسوده توان رفتن

کاشانه همان یاری
بر دوشش بنهی سر را
با اشک برون ریزی
از دیده و دل غم را
کاشانه همان سینه
کارام کند جان را

کاشانه همان جائیست
که دوست در آن باقیست

۞۞۞
یازدهم تیر ماه هزار و سیصد و نود و یک
Rotenburg an der Fulda