رقصی که خود زندگیست Ein Tanz, der Leben ist

für Annice

27.6.2012

Das Schicksal bot uns eine Gelegenheit,
und wir ergriffen sie.
Ein flüchtiger Blick am ersten Tag:
Neugier.
Ein kurzes Gespräch am zweiten Tag:
Sympathie.
Und Gedankenaustausch beim nächsten Treffen:
Faszination.
Bezaubernde, tanz mit mir den Tanz, der Leben ist.

Mal heranziehen,
dann loslassen.
Für ein Moment stürmisch sein
wie der Regen im Frühling,
danach zögerlich und bedenklich
wie der Schneefall unterm Mondschein.
Eine Weile das Hineinsehen ermöglichen,
dann das Fenster vorübergehend schließen.
Kurz das Umschlingen auskosten,
anschließend sich abweisend zeigen.
Schritt halten,
den Rhythmus herausfinden,
bange blicken,
von Träumen leben,
einen Menschen entdecken.
Bezaubernde, tanz mit mir den Tanz, der Leben ist.

****

برای آنیس

تصادف صحنه را برایمان آراسته بود
و ما نمایش را آغاز کردیم
نگاهی گذرا در نخستین روز
کنجکاوی زاده شد
گفتگوئی کوتاه در دوّمین روز
علاقه چهره بنمود
تبادل افکار در سوّمین دیدار
تحسین سر برافراشت
محبوبم، با من تو برقص، رقصی که خود زندگیست

لختی بسوی خود کشیدن
و آنگاه رها نمودن
لحظه ای متلاطم بودن
چون باران در بهار
و بعد سرشار از تردید و درنگ و تأمل
چون ریزش برف در زیر نور ماه
لحظه ای نظر را بدورن راه دادن
سپس پنجره را گذرا بستن
درآغوش گرفتن را زمانی مزه مزه کردن
و بعد خود را سرد و کم مهر نشان دادن
همگام شدن
وزن آهنگ را یافتن
نگران نگریستن
از رؤیاها زیستن
انسانی را کشف کردن
محبوبم، با من تو برقص، رقصی که خود زندگیست

۞۞۞

هفتنم تیر ماه هزار و سیصد و نود و یک
Rotenburg an der Fulda